Działalność

W dniu 15 lutego 1996 r. w Domu Ludowym w Racławicach odbyło się spotkanie inicjatorów założenia Katolickiego Domu Kultury w Racławicach. Staraniem tych osób, którym leży na sercu podtrzymanie kultury polskiej, nierozerwalnie złączonej z kulturą chrześcijańską, rodzi się zamiar powołania do życia Katolickiego Domu Kultury „Arka” w Racławicach k/Niska Jest to pierwsza placówka kulturalna o takim kształcie w Polsce, której uroczyste otwarcie nastąpiło 31.08.1996 r.

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH PRZED KRZYWDZENIEM
Katolickiego Domu Kultury „ARKA”

Preambuła

Naczelną zasadą obowiązującą pracowników Katolickiego Domu Kultury „ARKA”, zwanego dalej instytucją jest podejmowanie działań mających na celu ochronę godności dziecka uczęszczającego na zajęcia, warsztaty, spotkania, koncerty i poszanowanie jego praw.
Każdy pracownik zobowiązany jest dbać o prawidłowy rozwój dzieci i przestrzegać zarządzeń i procedur określonych w niniejszym dokumencie. Pracownik instytucji, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych danej instytucji oraz swoich kompetencji.

Rozdział 1.
Słowniczek pojęć/objaśnienie terminów

1. Pracownikiem instytucji jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia.
2. Dzieckiem w świetle polskiego prawa jest każda istota ludzka od poczęcia aż do osiągnięcia pełnoletności (tj. do ukończenia 18 roku życia).
3. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego przedstawiciel ustawowy (rodzic, opiekun prawny) lub inna osoba uprawniona do reprezentacji na podstawie przepisów szczególnych lub orzeczenia sądu (w tym rodzina zastępcza).
4. Inna osoba - osoba nie będąca pracownikiem instytucji, ani opiekunem dziecka.
5. Wyrażenie zgody przez opiekuna dziecka rozumie się jako zgodę co najmniej jednego z opiekunów.
6. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego wpływającego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym:
a. pracownika instytucji,
b. jego opiekunów,
c. innej osoby
Krzywdzeniem jest:
Przemoc fizyczna - jest to celowe uszkodzenie ciała, zadawanie bólu lub groźba uszkodzenia ciała. Skutkiem przemocy fizycznej mogą być złamania, siniaki, rany cięte, poparzenia, obrażenia wewnętrzne. Przemoc emocjonalna - to powtarzające się poniżanie, upokarzanie i ośmieszanie dziecka, wciąganie dziecka w konflikt osób dorosłych, manipulowanie nim, brak odpowiedniego wsparcia, uwagi i miłości, stawianie dziecku wymagań i oczekiwań, którym nie jest ono w stanie sprostać.
Przemoc seksualna - to angażowanie dziecka w aktywność seksualną przez osobę dorosłą. Wykorzystywanie seksualne odnosi się do zachowań z kontaktem fizycznym (np. dotykanie dziecka, współżycie z dzieckiem) oraz zachowania bez kontaktu fizycznego (np. pokazywanie dziecku materiałów pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm). Przemoc ta może być jednorazowym incydentem lub powtarzać się przez dłuższy czas.
Zaniedbywanie - to niezaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych dziecka przez rodzica lub opiekuna prawnego, nie zapewnienie mu bezpieczeństwa, odpowiedniego jedzenia, ubrań, schronienia, opieki medycznej, bezpieczeństwa, brak nadzoru w czasie wolnym oraz odpowiedniej opieki podczas wypełniania obowiązku szkolnego.
7. Osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony małoletnich przed krzywdzeniem, zwane dalej Standardami - wyznaczony przez dyrektora pracownik sprawujący nadzór nad ich realizacją.
8. Osoba odpowiedzialna za Internet to wyznaczony przez dyrektora instytucji pracownik, sprawujący nadzór nad korzystaniem z Internetu przez dzieci na terenie instytucji oraz nad bezpieczeństwem dzieci w Internecie.
9. Danymi osobowymi dziecka jest każda informacja umożliwiająca identyfikację dziecka.
10. Zespół interdyscyplinarny - to zespół powoływany przez dyrektora w ramach realizowania przedsięwzięć na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

Rozdział 2.
Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci

1. Pracownicy instytucji posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka pracownicy instytucji przekazują informacje dyrektorowi instytucji, który podejmuje rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywuje ich do szukania dla siebie pomocy.
3. Pracownicy instytucji monitorują sytuację i dobrostan dziecka.

Rozdział 3.
Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy pracownikami (wolontariuszami, stażystami, praktykantami) instytucji a dziećmi

Pracownicy instytucji znają i stosują zasady bezpiecznych relacji pomiędzy pracownikami (wolontariuszami, stażystami, praktykantami) instytucji a dziećmi. Zasady stanowią Załącznik nr 1 do niniejszych Standardów.

Rozdział 4.
Zasady rekrutacji pracowników/wolontariuszy/stażystów/praktykantów

Rekrutacja pracowników instytucji odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu. Zasady stanowią Załącznik nr 2 do niniejszych Standardów.

Rozdział 5.
Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka

W przypadku zauważenia przez pracownika instytucji, że dziecko jest krzywdzone, osoba ta ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji dyrektorowi.

W przypadku krzywdzenia dziecka na terenie domu kultury przez pracownika instytucji lub inną osobę

1. Dyrektor zapewnia bezpieczeństwo dziecku, odseparowuje je od osoby krzywdzącej.
2. Dyrektor wzywa osobę, którą podejrzewa się o krzywdzenie i informuje ją o podejrzeniu.
3. Dyrektor wyznacza pracownika instytucji, który staje się koordynatorem dalszych działań oraz sporządza opis sytuacji z przeprowadzonych rozmów:
a. z dzieckiem (w obecności pracownika instytucji, który sporządza notatkę z rozmowy),
b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
c. z podejrzanym o krzywdzenie.
4. Na podstawie opisu sytuacji dyrektor z wyznaczonym pracownikiem instytucji sporządza plan pomocy dziecku, który zawiera wskazania dotyczące:
a. działań, jakie instytucja podejmuje na rzecz dziecka, w celu zapewnienia mu poczucia bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji.
b. zdyscyplinowanie krzywdzącego (forma zależy od tego, kim jest krzywdzący, czy pracownikiem instytucji, czy opiekunem dziecka uczęszczającego do instytucji). W przypadku pracownika instytucji konsekwencje wynikają z przepisów Kodeksu Pracy, do zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa policji włącznie. Jeśli krzywdzącym jest opiekun dziecka, konsekwencje mogą być różnorodne, do zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa włącznie.
c. wsparcia, jakie instytucja zaoferuje dziecku;
d. skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.

W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez rodzica/prawnego opiekuna

1. Dyrektor wzywa osobę, którą podejrzewa się o krzywdzenie i informuje ją o podejrzeniu w obecności pracownika instytucji.
2. Dyrektor wyznacza pracownika instytucji, który staje się koordynatorem dalszych działań oraz sporządza opis sytuacji z przeprowadzonych rozmów:
a. z dzieckiem (w obecności pracownika instytucji, który sporządza notatkę z rozmowy),
b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
c. z rodzicem/prawnym opiekunem niekrzywdzącym dziecka,
d. podejrzanym o krzywdzenie.
3. Pracownik instytucji z dyrektorem sporządza plan wsparcia dziecku, który zawiera wskazania dotyczące:
a. działań, jakie instytucja podejmuje w celu zapewnienia bezpieczeństwa dziecku, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji:

W przypadku doświadczania przez dziecko przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożenia jego życia

1. zadbanie o bezpieczeństwo dziecka i odseparowanie je od rodzica/opiekuna podejrzanego o krzywdzenie,
2. zawiadomienie policji lub prokuratury

W przypadku doświadczania przez dziecko zaniedbania ze strony rodzica

1. Zadbanie o bezpieczeństwo dziecka,
2. Rozmowa z rodzicem/opiekunem i powiadomienie o możliwości wsparcia psychologicznego i/lub materialnego,
3. w przypadku braku współpracy rodzica/opiekuna powiadomienie MOPS i sądu rodzinnego.

W przypadku, gdy dziecko doświadcza innej przemocy fizycznej (np. klapsy, popychanie, szturchanie), przemocy psychicznej (np. poniżanie, dyskryminacja, ośmieszanie) lub innych niepokojących zachowań (tj. krzyk, niestosowne komentarze)

1. Zadbanie o bezpieczeństwo dziecka,
2. Przeprowadzenie rozmowy z rodzicem/opiekunem podejrzanym o krzywdzenie i powiadomienie o możliwości wsparcia psychologicznego,
3.W przypadku braku współpracy rodzica/opiekuna lub powtarzającej się przemocy złożenie do sądu rodzinnego wniosku o wgląd w sytuację rodziny.
a. wsparcia, jakie instytucja zaoferuje dziecku,
b. skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.

W przypadkach bardziej skomplikowanych (dotyczących wykorzystywania seksualnego oraz znęcania się fizycznego i psychicznego o dużym nasileniu)

Dyrektor powołuje zespół interwencyjny, w skład którego mogą wejść: pracownicy instytucji, dyrekcja instytucji, inni pracownicy mający wiedzę o krzywdzeniu dziecka lub o dziecku (dalej określani jako: zespół interwencyjny).
1. Zespół interwencyjny sporządza plan wsparcia dziecku na podstawie opisu sporządzonego przez pracownika instytucji oraz innych, uzyskanych przez członków zespołu, informacji.
2. W przypadku, gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, powołanie zespołu jest obligatoryjne.
3. Zespół interwencyjny wzywa opiekunów dziecka na spotkanie wyjaśniające, podczas którego może zaproponować opiekunom zdiagnozowanie zgłaszanego podejrzenia w zewnętrznej, bezstronnej instytucji.
4. Ze spotkania sporządza się protokół.
5. Plan wsparcia dziecku jest przedstawiany przez pracownika instytucji, będącego członkiem zespołu interwencyjnego, opiekunom z zaleceniem współpracy przy jego realizacji.
6. Pracownik instytucji, będący członkiem zespołu interwencyjnego, monitoruje przebieg realizacji planu i jego skutków względem dziecka.
7. Pracownik instytucji, będący członkiem zespołu interwencyjnego, informuje opiekunów o obowiązku instytucji zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinny, ośrodek pomocy społecznej bądź przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego - procedura „Niebieskie Karty” - w zależności od zdiagnozowanego typu krzywdzenia i skorelowanej z nim interwencji).
8. Po poinformowaniu opiekunów przez pracownika instytucji zgodnie z punktem poprzedzającym dyrektor składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej lub przesyła formularz „Niebieska Karta - A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego.
9. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
10. W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.
11. Z przebiegu interwencji sporządza się Kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik nr 3 do niniejszych Standardów.
12. Wszyscy pracownicy instytucji i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez osobę nieletnią, czyli taką, która nie ukończyła 18. roku życia (przemoc rówieśnicza)

W przypadku doświadczania przez dziecko ze strony innego dziecka przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożenia jego życia pracownik instytucji jest zobowiązany:
1. zgłosić ten fakt dyrektorowi,
2. zadbać o bezpieczeństwo dziecka i w miarę możliwości odseparować je od osoby podejrzanej o krzywdzenie.
Dyrektor wyznacza pracownika instytucji, który staje się koordynatorem dalszych działań oraz sporządza opis zaistniałej sytuacji z przeprowadzonych rozmów:
a. z dzieckiem (w obecności pracownika instytucji, który sporządza notatkę z rozmowy),
b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
c. podejrzanym o krzywdzenie
3. Pracownik instytucji wraz z dyrektorem przeprowadzają rozmowę z rodzicami/opiekunami dzieci uwikłanych w przemoc.
4. Pracownik instytucji wraz z dyrektorem sporządzają Plan pomocy dziecku, który zawiera wskazania dotyczące:
a. działań, jakie instytucja podejmuje w celu zapewnienia bezpieczeństwa dziecku, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiedniej instytucji (dyrektor instytucji powiadamia najbliższy sąd rodzinny lub policję, wysyłając zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa),
b. wsparcia, jakie instytucja zaoferuje dziecku.
W przypadku, gdy dziecko doświadcza ze strony innego dziecka innej przemocy fizycznej (np. popychanie, szturchanie), przemocy psychicznej (np. poniżanie, dyskryminacja, ośmieszanie) lub innych niepokojących zachowań (tj. krzyk, niestosowne komentarze) pracownik instytucji jest zobowiązany:
1. Zgłosić ten fakt dyrektorowi,
2. zadbać o bezpieczeństwo dziecka i w miarę możliwości odseparować je od osoby podejrzanej o krzywdzenie. Dyrektor wyznacza pracownika instytucji, który staje się koordynatorem dalszych działań oraz sporządza opis zaistniałej sytuacji z przeprowadzonych rozmów:
a. z dzieckiem,
b. ze zgłaszającym fakt krzywdzenia dziecka,
c. podejrzanym o krzywdzenie
3. Pracownik instytucji wraz z dyrektorem przeprowadzają rozmowę osobno z rodzicami dziecka krzywdzącego i krzywdzonego oraz wspólnie opracowują działania naprawcze.
4. W przypadku powtarzającej się przemocy dyrektor instytucji powiadamia sąd rodzinny, wysyłając wniosek o wgląd w sytuację rodziny dziecka krzywdzącego.

Rozdział 6.
Zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do Internetu oraz procedury ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie oraz utrwalonymi w innej formie.

1. Na terenie instytucji podczas zajęć zabrania się korzystania z telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych służących do przekazu informacji.
2. Dopuszcza się używanie urządzeń multimedialnych na zajęciach, jeżeli wymaga tego program zajęć, za zgodą prowadzącego zajęcia.
3. Dozwolone jest użycie telefonu komórkowego na zajęciach w celu ratowania życia lub zdrowia.
4. W razie naruszania ust. 1 uczestnik zajęć zobowiązany jest do wyłączenia/wyciszenia i schowania telefonu komórkowego.
5. Nagrywanie dźwięku, obrazu oraz fotografowanie za pomocą telefonu lub innych urządzeń elektronicznych jest zabronione.
6. W razie niedozwolonego używania telefonu komórkowego lub innych urządzeń elektronicznych przez uczestnika zajęć, uczestnik może zostać usunięty z listy.
7. Na terenie instytucji dostęp dziecka do Internetu możliwy jest pod nadzorem pracownika Placówki.

Rozdział 7.
Zasady ustalania planu wsparcia małoletniemu po ujawnieniu krzywdzenia:

1. Etapy postępowania:
a. Rozpoznanie sygnałów, które mogą wskazywać na krzywdzenie dziecka.
b. Sprawdzanie sygnałów poprzez zbieranie dodatkowych informacji.
c. Analiza zebranych informacji diagnoza problemu krzywdzenia dziecka.
d. Zaplanowanie i przeprowadzenie interwencji w przypadku potwierdzenia krzywdzenia dziecka.
2. Plan wsparcia małoletniemu sporządza się na formularzu, będącym Załącznikiem nr 4 do niniejszych Standardów.
3. Za przygotowanie personelu do stosowania standardów jest odpowiedzialny dyrektor.
4. Za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających dziecku odpowiedzialni są: dyrektor instytucji i pracownicy instytucji.
5. Ujawnione lub zgłoszone incydenty lub zdarzenia zagrażające dobru dziecka są przechowywane: w domu kultury w gabinecie dyrektora, w segregatorze, w zamkniętej szafie.
6. Wszelka dokumentacja w postaci tradycyjnej lub elektroniczne, w tym gromadzona korespondencja na terenie placówki podlega szczególnej ochronie dostępu, a do jej przetwarzania dopuszczone mogą być tylko osoby posiadające upoważnienia dyrektora placówki oraz przygotowanie do przetwarzania danych wrażliwych w rozumieniu przepisów RODO.
7. Wszelka postać informacji dotyczącej ujawnienia lub zgłoszenia i dalszego prowadzenia sprawy incydentu o zdarzeniu zagrażającemu dobru dziecku, w postaci udokumentowanej w formie tradycyjnej lub elektronicznej (w tym tworzone plany pomocowe zespołu interwencyjnego) podlega prowadzonej w placówce rejestracji oraz okresowemu przeglądowi spełniającego kontrolę retencji (w tym zasadę ograniczonego przetwarzania danych i uwzględnionego okresu obrony przed roszczeniami).

Rozdział 8.
Szczegółowe zasady udostępniania personelowi, małoletnim i ich opiekunom polityki do jej zaznajomienia i stosowania

1. Wszelkie dokumenty/procedury/polityki związane z wprowadzeniem Standardów ochrony małoletnich są udostępniane personelowi, małoletnim i ich opiekunom na żądanie.
2. Dokumenty te można również znaleźć na stronie: www.arka.sandomierz.org.pl w zakładce działalność KDK „ARKA”.
3. Każdy pracownik ma obowiązek zapoznać się z w/w dokumentacją przy zawieraniu umowy o pracę.
4. Zapoznanie się z w/w dokumentami każdy pracownik potwierdza swoim podpisem na oświadczeniu pracownika placówki stanowiący Załącznik nr 5.
5. Rodzice/opiekunowie małoletnich zapoznawani są z ww. dokumentami przed rozpoczęciem uczęszczania na zajęcia w instytucji w nowym roku szkolnym.

Rozdział 9.
Monitoring stosowania Standardów ochrony małoletnich

1. Dyrektor wyznacza koordynatora jako osobę odpowiedzialną za monitorowanie realizacji Standardów ochrony małoletnich.
2. Osoba, o której mowa w punkcie 1, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Standardów, za reagowanie na sygnały ich naruszenia oraz za proponowanie zmian w Standardach.
3. Osoba, o której mowa w punkcie 1, przeprowadza wśród pracowników instytucji (przynajmniej raz na dwa lata) ankietę monitorującą poziom realizacji Standardów. Wzór ankiety stanowi Załącznik nr 6 do niniejszych Standardów.
4. Osoba, o której mowa w punkcie 1 odpowiada za monitorowanie wskaźników wdrożenia i stosowania Standardów ochrony małoletnich stanowiących Załącznik nr 7.
5. Pracownicy instytucji mogą proponować zmiany w Standardach oraz wskazywać ich naruszenia w placówce.
6. Osoba, o których mowa w pkt. 1. sporządza raport z monitoringu, który następnie przekazują dyrektorowi.
7. Dyrektor w razie potrzeby wprowadza do Standardów niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom instytucji oraz opiekunom dzieci ich nowe brzmienie.
8. Wszelkie procesy dotyczące przetwarzania informacji zawierającej dane osobowe w zakresie przyjmowanych w instytucji działań w obszarze realizacji standardu pomocy małoletnim w sytuacjach naruszenia ich bezpieczeństwa, podlegają rejestracji w RCP dokumentacji RODO prowadzonej przez dyrektora placówki oraz okresowym kontrolom wynikającym z przyjętego klucza kontroli Inspektora Ochrony Danych.

Rozdział 10.
Przepisy końcowe

1. Standardy ochrony małoletnich wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia w domu kultury.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla personelu instytucji oraz opiekunów i dzieci, w szczególności poprzez zamieszczenie ich na stronie domu kultury, wywieszenie w miejscu ogłoszeń w Placówce, przesłanie drogą elektroniczną.

Załącznik nr 1 do Standardów ochrony małoletnich przed krzywdzeniem w Katolickim Domu Kultury „ARKA” w Racławicach

ZAŁĄCZNIK NR 1
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI PERSONEL - DZIECKO

Personel placówki:

a) szanuje godność dziecka jako osoby: akceptuje go, uznaje jego prawa, rozwija samodzielność myślenia i refleksyjność oraz pozwala mu wyrażać własne poglądy,
b) pamięta, że pierwszymi i głównymi wychowawcami dzieci są rodzice lub opiekunowie prawni, szanuje ich prawa oraz wspomaga w procesie wychowania,
c) traktuje indywidualnie każde dziecko, starając się rozumieć jego potrzeby i wspomagać jego możliwości,
d) poprzez działania pedagogiczne i własną postawę, wspomaga dziecko w procesie integralnego rozwoju i doskonalenia oraz czyni go współuczestnikiem i współtwórcą tego procesu,
e) wychowuje dziecko w duchu odpowiedzialności za własne czyny i ponoszenia konsekwencji dokonanych wyborów,
f) uczy zasad kultury osobistej oraz wpływa na kształtowanie postaw prorodzinnych ucznia,
g) wychowuje swoich podopiecznych w duchu współdziałania i współżycia w grupie, ucząc jednocześnie poszanowania zasad szlachetnego współzawodnictwa.
2. Stosunek pracowników do uczestnika zajęć cechuje: życzliwość, wyrozumiałość i cierpliwość, a jednocześnie stanowczość i konsekwencja w stosowaniu ustalonych kryteriów wymagań.
3. Pracowników obowiązuje obiektywizm, sprawiedliwość, bezinteresowność i szacunek w traktowaniu i ocenie każdego dziecka bez względu na okoliczności.
Komunikacja z dziećmi
1.W komunikacji z dziećmi należy zachować cierpliwość i szacunek.
2. Należy słuchać uważnie dzieci i udzielać im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji.
3. Nie wolno zawstydzać, upokarzać, lekceważyć i obrażać dziecka. Nie wolno krzyczeć na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci.
4. Nie wolno ujawniać informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
5. Podejmując decyzje dotyczące dziecka, należy je o tym poinformować.
6. Należy szanować prawo dziecka do prywatności. Jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, należy mu to jak najszybciej wyjaśnić.
7. Jeśli pojawi się konieczność porozmawiania z dzieckiem na osobności, należy zostawić uchylone drzwi do pomieszczenia i zadbać, aby być w zasięgu wzroku innych. Można też poprosić drugiego pracownika o obecność podczas takiej rozmowy.
8. Nie wolno zachowywać się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
Działania z dziećmi
1. Należy unikać faworyzowania dzieci.
2. Nie wolno utrwalać wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli dyrekcja nie została o tym poinformowana, nie wyraziła na to zgody i nie uzyskała zgód rodziców/opiekunów prawnych oraz samych dzieci.
3. Nie wolno wchodzić w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka. Nie wolno zachowywać się w sposób mogący sugerować innym istnienie takiej zależności i prowadzący do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych.
Kontakt fizyczny z dziećmi
1. Każde przemocowe działanie wobec dziecka jest niedopuszczalne.
2. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny.
3. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego. Należy się kierować zawsze profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.
4. Nie wolno bić, szturchać, popychać ani w jakikolwiek sposób naruszać integralności fizycznej dziecka.
5. Nie wolno dotykać dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
6. Zawsze należy być przygotowanym na wyjaśnienie swoich działań.
7. Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją, ani wynikać z relacji władzy.
8. W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, należy unikać innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem.
Kontakty poza godzinami pracy
Co do zasady kontakt z dziećmi powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów edukacyjnych lub wychowawczych.
1. Nie wolno zapraszać dzieci do swojego miejsca zamieszkania ani spotykać się z nimi poza godzinami pracy. Obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych).
2. Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami lub opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy).
3. Jeśli zachodzi konieczność spotkania z dziećmi poza godzinami pracy, należy poinformować o tym dyrekcję, a rodzice/opiekunowie prawni dzieci muszą wyrazić zgodę na taki kontakt.
4. Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika) wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.
Bezpieczeństwo online
Należy być świadomym cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, ale także własnych działań w Internecie. Dotyczy to lajkowania określonych stron, korzystania z aplikacji, na których można spotkać uczniów/uczennice, obserwowania określonych osób/stron w mediach społecznościowych i ustawień prywatności kont.

Załącznik nr 2 do Standardów ochrony małoletnich przed krzywdzeniem w Katolickim Domu Kultury „ARKA” w Racławicach

ZAŁĄCZNIK NR 2
ZASADY BEZPIECZNEJ REKRUTACJI PRACOWNIKÓW

1. Poznaj dane kandydata/kandydatki, które pozwolą Ci jak najlepiej poznać jego/jej kwalifikacje, w tym stosunek do wartości podzielanych przez instytucję, takich jak ochrona praw dzieci i szacunek do ich godności. Instytucja musi zadbać, aby osoby przez nią zatrudnione (w tym osoby pracujące na podstawie umowy zlecenie, stażyści, praktykanci oraz wolontariusze) posiadały odpowiednie kwalifikacje do pracy z dziećmi oraz były dla nich bezpieczne. Aby sprawdzić powyższe, w tym stosunek osoby zatrudnianej do dzieci i podzielania wartości związanych z szacunkiem wobec nich oraz przestrzegania ich praw, instytucja może żądać danych (w tym dokumentów) dotyczących:
a) wykształcenia
, b) kwalifikacji zawodowych,
c) przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata/kandydatki.
2. W każdym przypadku instytucja musi posiadać dane pozwalające zidentyfikować osobę przez nią zatrudnioną, niezależnie od podstawy zatrudnienia. Instytucja powinna zatem znać:
a) imię (imiona) i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) dane kontaktowe osoby zatrudnianej.
3. Poproś kandydata/kandydatkę o referencje z poprzednich miejsc zatrudnienia. Instytucja może prosić kandydata/kandydatkę o przedstawienie referencji od poprzedniego pracodawcy lub o podanie kontaktu do osoby, która takie referencje może wystawić. Podstawą dostarczenia referencji lub kontaktu do byłych pracodawców jest zgoda kandydata/kandydatki. Niepodanie takich danych w świetle obowiązujących przepisów nie powinno rodzić dla tej osoby negatywnych konsekwencji w postaci np. odmowy zatrudnienia wyłącznie w oparciu o tę podstawę. Instytucja nie może samodzielnie prowadzić tzw. screeningu osób ubiegających się o pracę, gdyż ograniczają ją w tym zakresie przepisy ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych oraz Kodeksu pracy.
4. Pobierz dane osobowe kandydata/kandydatki, w tym dane potrzebne do sprawdzenia jego/jej danych w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Przed dopuszczeniem osoby zatrudnianej do wykonywania obowiązków związanych z opieką nad małoletnimi organizacja jest zobowiązana sprawdzić osobę zatrudnianą w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. Rejestr dostępny jest na stronie: rps.ms.gov.pl. By móc uzyskać informacje z rejestru z dostępem ograniczonym, konieczne jest uprzednie założenie profilu instytucji.
5. Aby sprawdzić osobę w Rejestrze organizacja potrzebuje następujących danych kandydata/kandydatki:
a) imię i nazwisko,
b) data urodzenia,
c) pesel,
d) nazwisko rodowe,
e) imię ojca,
f) imię matki.
6. Wydruk z Rejestru należy przechowywać w aktach osobowych pracownika lub analogicznej dokumentacji dotyczącej wolontariusza/osoby zatrudnionej w oparciu o umowę cywilnoprawną.
7. Pobierz od kandydata/kandydatki informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
8. Jeżeli osoba posiada obywatelstwo inne niż polskie wówczas powinna przedłożyć Ci również informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, bądź informację z rejestru karnego, jeżeli prawo tego państwa nie przewiduje wydawania informacji dla w/w celów.
9. Pobierz od kandydata/kandydatki oświadczenie o państwie/ach zamieszkiwania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska i państwo obywatelstwa, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej.
10. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności nie przewiduje wydawania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas kandydat/kandydatka składa pod rygorem odpowiedzialności karnej oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy, stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.
11. Pod oświadczeniami składanymi pod rygorem odpowiedzialności karnej składa się oświadczenie o następującej treści: Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Oświadczenie to zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
12. Gdy pozwalają na to przepisy prawa, instytucja jest zobowiązana do domagania się od osoby zatrudnianej zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego. Zaświadczenia z KRK można domagać się wyłącznie w przypadkach, gdy przepisy prawa wprost wskazują, że pracowników w zawodach lub na danych stanowiskach obowiązuje wymóg niekaralności. Wymóg niekaralności obowiązuje m.in. nauczycieli, w tym nauczycieli oraz opiekunów zatrudnionych w placówkach publicznych oraz niepublicznych oraz kierownika i wychowawcę wypoczynku dzieci.
13. W przypadku niemożliwości przedstawienia zaświadczenia poproś kandydata/kandydatkę o złożenie oświadczenia o niekaralności oraz o braku toczących się wobec niego/niej postępowań przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych za przestępstwa i inne czyny popełnione przeciwko dzieciom. Odmowa złożenia takiego oświadczenia nie może rodzić dla kandydata/kandydatki żadnych negatywnych konsekwencji, w tym być wyłączną podstawą odmowy zatrudnienia.
Podsumowanie
Przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy dyrektor uzyskuje informacje, czy dane tej osoby są zamieszczone w Rejestrze z dostępem ograniczonym lub w Rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. Osoba, o której mowa przedkłada dyrektorowi zaświadczenie o niekaralności, które zostaje dołączone do akt osobowych pracownika.

Statut KDK „Arka” mówi o dwóch podstawowych celach działalności: „ewangelicznej inkulturacji i trwaniu na straży kulturowego dziedzictwa.” W realizowanych formach działalności „Arka” przejawia pietyzm w zachowaniu tożsamości kultury polskiej. Jednocześnie otwarta jest na współpracę z ośrodkami kultury o różnym charakterze, czego dowodem jest współpraca z wieloma centrami kultury, także zagranicznymi, jak: Centrum Twórczości Dzieci i Młodzieży w Moskwie, Szkołą Sztuk Pięknych w Gatczinie k/Sankt Petersburga, Szkołą Muzyczna w Jekaterinburgu, Dziecięcym Zespołem Pieśni i Tańca „Kwiaty Polskie” w Ejszyszkach na Litwie, Zespołem Pieśni i Tańca „Polski Orzeł” w Toronto w Kanadzie, Ośrodkiem Kultury w Hecklingen w Niemczech, Polonijnym Ośrodkiem Kultury w Chmielnickim na Ukrainie, Filharmonią Narodową w Tbilisi w Gruzji.

Statut „Arki” mówi również, że głównym jej celem jest ewangeliczna inkulturacja i trwanie na straży kulturowego dziedzictwa poprzez:

animacje kultury lokalnej wsi Racławice, gminy miasta Niska i okolic w oparciu o tradycję, zwyczaje, przekaz i nowe formy,
ochronę kultury rodzimej,
pielęgnowanie wartości religijnych, moralnych, kulturalnych w służbie człowiekowi, w poszanowaniu jego godności,
inspirowanie dzieci i młodzieży do aktywnego uczestnictwa w poznawaniu, szukaniu sensu i wartości, doznaniu piękna i przezywaniu go wraz z innymi,
motywowanie młodego pokolenia do wysiłku na rzecz własnego wzrastania w kulturę i tworzenia nowej kultury życia i miłości ,
przybliżania wzorów osobowościowych.

Do podstawowych zadań KDK „Arka” należy prowadzenie działalności kulturalnej i artystycznej związanej z wypełnianiem poprzez parafię funkcji kulturotwórczej. W zakres tych zadań wchodzi następująca działalność:

Zespół Pieśni i Tańca „Racławice”,
Klub Biblijny „Słowo Boże”,
Biblioteka,
Spotkania z literaturą,
Spotkania z poezją religijną i patriotyczną,
Wykłady, prelekcje, dyskusje,
Chóry i grupy wokalne,
Koła i kluby zainteresowań,
Wystawy,
Widowiska teatralne i taneczne,
Koncerty, prezentacje,
Festiwale i spotkania dzieci i młodzieży z różnych środowisk,
inne formy kulturalne wypracowane w trakcie rozwoju działalności KDK

Do najbardziej rozwiniętych form należy: ZPiT „Racławice, Koło Plastyczne (w ramach którego odbywa się również nauka haftów, robienie koronek). W „Arce” odbywają się też liczne wernisaże, „Wieczory z Muzą” (wieczór z poezja, różnego rodzaju pieśnią, nawet operową), wykłady, prelekcje, przedstawienia, wernisaże. KDK „Arka” jest tez organizatorem Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej „Eutrapelia” (obecnie trwa XI edycja), który przeznaczony jest dla młodzież szkół ponadgimnazjalnych Diecezji Sandomierskiej.

KDK „Arka” mobilizuje do działania nie tylko mieszkańców Racławic, swym zasięgiem obejmuje szereg miejscowości z obszaru Diecezji Sandomierskiej. Utworzenie tego typu Domu Kultury wpłynęło znacząco na urozmaicenie oferty kulturalnej, wachlarz propozycji jest tak szeroki, że każdy, jeśli tylko chce, może znaleźć dla siebie odpowiednią formę aktywności kulturalnej.